Jeemie’s Geen
Shewan, Walter
Published 1912
Jeemie’s geen. Da hömin draws
A mantle ower da sea.
O dat an oobin wind wid croon
In sympathy wi me,
An aese da pang —
I tink dat lang.
My Jeemie’s geen.
Jeemie’s geen. Da kittiwakes
Are makkin aff fir Noss.
O less fir me — I canna flee;
I can bit mourn loss.
I feel eerie,
Wae an weary.
Jeemie’s geen.
Jeemie’s geen. Da silent hills
Lie grey ita da Wast.
Da sun is doon; da warm tints
O red an gold are past.
Da shaila sheen
Has changed ta green
My Jeemie's geen.
Jeemie’s geen. I hear a plivver
Wailin tae its mate,
It seems ta say, “What can du
Mak o Time an Fate.
Da day is by,
Da night is nigh.
Dy Jeemie’s geen.”
Jeemie’s geen. Da birds are hame.
So I'll mak hamewards tö;
An waander back dis auld hill-gaet
Alen — what can I dö?
I hae nae sang.
I tink dat lang.
My Jeemie’s geen.
Jeemie’s geen. Da burn nöns
An endless, tinklin tön —
A risin, faain lullaby
Ta da daal an hill abén.
Bit what is dis
Ta what I miss?
My Jeemie’s geen.
Jeemie’s geen. Dat tocht seems laek
Ta drag me ta despair;
Bit fir da flikkerin glim o hope
At gilds da taer.
Da night is on
Göd’s will be done —
Tho Jeemie’s geen.
Execution time: 0.112 seconds